Toen april 2010 onze Chappy overleed, afkomstig van Dalmoor Manor, maar door ons in 2004 uit het asiel gehaald, waren we flink ontdaan en besloten voorlopig geen hond meer te nemen. Aanvankelijk leek dat uitstekend te werken: we zaten nog vol herinneringen aan ons verloren vriendje en konden weg wanneer we maar wilden. Maar toch ging het knagen; de lege plek waar de mand had gestaan werd steeds groter en we keken steeds meer en langer naar de DIN-site. Begin 2011 hadden we ons besluit genomen: tijd om onszelf en een weeshondje een plezier te doen.Na eens geïnformeerd te hebben hoe een en ander in zijn werk ging bij het DIN waren we om. Omdat we geen speciale voorkeuren hadden m.b.t. geslacht of leeftijd hebben we bij mevr. Lagendijk gevraagd welke op dat moment het moeilijkst te plaatsen was. Zij vond dat Casper van 9,5 jaar wel een kans verdiende omdat hij al lang in de opvang zat. We besloten te gaan kijken of we een klik konden krijgen met hem.
Op 2 februari met goed gemoed (maar wel op tijd) van Zeeuws-Vlaanderen naar Lambertschaag getogen, waar Casper bij Anita en Freek in de opvang zat. Na een warm welkom en koffie was het tijd voor de kennismaking met Casper: we hebben een lekker stuk met hem gelopen en zagen Casper wel zitten: hijzelf reageerde goed op ons, dus wat lette ons nog!!
’s Avonds eindelijk thuis gekomen bleek hij wat hongerig te zijn: binnengekomen in de woonkamer rende hij wat rond en griste in het voorbijgaan iets van koek met plastic en al weg van een kastje. Eenmaal tot rust gekomen kwam hij naar me toe, sprong tegen me op en drukte zijn kop tegen mijn buik; meteen heb je het gevoel een vriendje voor het leven te hebben.....
Na zijn eerste nacht werd ik wakker van een onheilspellend geklater in de gang: die hoorde kennelijk nog niet tot zijn nieuwe woonomgeving en hij had besloten zichzelf daar vast uit te laten. Hij nam het in het begin niet zo nauw: denderde door de planten en plaste de tuin onder en na een geslaagde ontsnappingspoging ook die van omringende buren in de omgeving.
Casper leerde echter snel bij en deed erg zijn best. Hij had voor ons nog wat onbeschreven pagina’s in zijn boek en was voor ons een Bassie en Adriaan, Jeckyll en Hide, Runaway Man en noem ze maar op.
Hij is erg energiek, dol op katten (het liefst zo rauw mogelijk) en gek op fietsen. Dat doen we dan ook zo’n vier keer per week. Eenmaal thuis gekomen rust hij even en komt dan met zijn speelgoed om ons ook nog even af te peigeren. We kunnen soms niet geloven dat hij al op zo’n gevorderde leeftijd is.
In het naburige natuurgebied wandelt hij graag en ontmoet daar zijn nieuwe vrienden, waarmee hij heerlijk ravot en ons dan zichtbare argumenten geeft hem thuis eens flink op te frissen. In de zomer heeft hij twee weken op een Duck Tolling Retriever pup gepast wat hij met verve heeft uitgevoerd. Hij heeft er iedere dag als een goede vader voor gezorgd: zo moe hebben wij hem nog niet gekregen! Hij kon er heerlijk zijn dominantie op botvieren, wat hij alleen na het vertrek van het kleintje nog even
moest afbouwen.
Na ruim een half jaar bij ons te verblijven, zijn we onafscheidelijk geworden. Bij alles wat we doen en waar we gaan wil hij bij ons zijn, maakt hem niet uit hoe we gaan en waarheen. Als hij een keertje niet mee kan is hij dan ook ronduit teleurgesteld en laat dat goed merken met een ingetogen gegrom.
Hij heeft zijn plekje in onze roedel helemaal gevonden. Het dagelijkse rollen in de tuin, fietsen, verdedigen van het fort tegen vermeende indringers, zijn vreugdecapriolen op het strand, het ’s avonds kroelen op de bank.
Het oogt alsof hij helemaal tevreden is en dat geldt evenzeer voor ons. Een geweldige match!!!! We hopen alleen nog maar dat zijn opvanggenootje Sky ook snel een fijn thuis krijgt.....!!
