Hallo, wij zijn Tess en Cézanne, 2 ex Dinfondshonden die een verdiend gouden mandje gevonden hebben in België. Daar ik (Tess) de baas ben zal ik jullie wat vertellen. Mijn onderdanen (jaja, zo gaat dat als jij de baas bent) wilden een teefje voor bij hun reu omdat ze een andere reu hadden moeten afstaan die vocht met hun andere hond. Ik zat daar toen alleen als teefje in't Dinfonds en was niet de eenvoudigste. Ze zouden wat meemaken als ze mij meenamen.Dat deden ze dus wel en ik heb de hele terugweg naar mijn nieuwe huisje gegrommeld, geblaft en gebeten op mijn nieuwe baasje. Die hield echter vol en ik heb me daarbij neer moeten leggen dat ik hier de rest van mijn gespikkeld leven zal doorbrengen. Het was moeilijk om me aan te passen, wat wil je ook na 6 jaar vanalles te hebben meegemaakt? Dan heb je gewoon geen vertrouwen meer in de mensen. Maar algauw moest ik toegeven dat ik echt op mijn plaats terecht ben gekomen. Ik woon hier nu 6,5 jaar en ik wil hier helemaal nietmeer weg. We gaan veel wandelen, nietmeer zo ver want mijn lijf zit vol arthrose en 6 maanden geleden kreeg ik een maagkanteling, ik begreep de comotie niet maar aan de gezichten te zien was het niet goed. Dan kenden ze me nog niet, ik heet Tess en spartel overal doorheen. Daar ben ik helemaal van opgeknapt maar een 2 maanden geleden kreeg ik een ander ouderdomskwaaltje: ik geloof dat vrouwtje iets zei over een hersenbloeding. Ook hier ben ik doorheen geraakt zonder er iets aan over te houden. Wel heb ik hier voordeel uit gehaald: Nu slaap ik IN bed onder de dekens in plaats van op mijn hondenkussen voor het bed. Bazinnetje heeft gewoon te veel schrik dat er iets gebeurt met mij en dat ze dan niet gauw genoeg erbij is om me te helpen. Die is trouwens mijn grote vriend, wij zijn twee (vier) handen (poten) op één buik! Naar de Dinfondsdagen enzovoort kan ik niet meer mee, ik ben gewoon te oud daarvoor en al die honden bij elkaar dat heb ik graag maar ik blaf er dan de hele dag op los en wil de baas zijn. Vrouwtje zegt dat er dan anderen me misschien gaan pakken en gaan bijten, maar dat begrijp ik niet want ik ben Tess en niemand doet me wat, zeker als mijn vrouwtje in de buurt is. 6 maanden nadat ik hier was komen wonen, gaat vrouwtje met de kinderen weg en ze kwamen ook nog terug: met een andere dalmaat in de auto: Cézanne dus. Was me dat een jong ding, amper 6 maanden oud. Daar heb ik geen last mee gehad, Cézanne is altijd heel braaf. Zij woont hier nu tesamen met mij, Tommy, Yakir, Daphne en Pietje( zo'n klein tekkeltje die meent dat ze de baas is over ons). Mijn baasjes zijn zo gelukkig met ons en we kunnen hier niks verkeerd doen voor hun. Maar we zijn ook extra lief want we krijgen alles wat we willen hier, lekker eten, wandelen, snoepjes enz. Je kan het niet zo gek bedenken of de baasjes doen het voor ons. Bazinnetje zegt dat we hier nog heel lang moeten blijven wonen, dat ze ons absoluut niet kwijt wil en dat we de allerliefste Dalmaten zijn die er maar kunnen bestaan!!! De groetjes aan alle spikkels en hun Baasjes, Tess, Cézanne, Tommy, Yakir, Daphne, Pietje en hun onderdanen Robert, Aleida en Frank
