Hallo allemaal,Ik wil mij even voorstellen om te laten weten dat het goed met mij gaat. Ik ben Noppes en ben negen jaar. Sinds juli 2009 woon ik in Zuidhorn. Daar had ik nog nooit van gehoord, want ik kom uit Rotterdam en omstreken. Maar het is een dorp vlakbij Groningen weetik nu. Ik kon mijn nieuwe baasjes in het begin niet zo goed verstaan, dat Gronings moest ik nog leren. En soms verstond ik het wel maar deed ik net alsof ik het niet begreep.
Ik woonde na een moeilijke jeugd heel lang bij een lieve mevrouw en mijn vriendinnetje (ook een dalmaat), maar door omstandigheden kon ik niet meer bij haar blijven. Ze bracht me naar een gezin waar ik mocht wonen. Dat was maar heel kort. Er woonde nog een hond en we vonden elkaar niet zo aardig. Toen kwam ik in een opvang centrum in Noord-Holland terecht. Daar waren nog veel meer honden, dat was wel leuk, maar ik miste wel aandacht.
In de zomer kwamen drie mensen mij ophalen. We gingen eerst een stukje wandelen, dat vond ik wel vreemd, maar ik ging toch met ze mee. Na een lange auto rit kwam ik dus in Zuidhorn aan. Ik moest heel erg wennen aan mijn nieuwe baasjes. Ik wist niet of ik hier nu zou blijven of weer ergens anders naar toe moest. Ik miste mijn baasje en vriendinnetje en was soms een beetje bang. Ik kende die mensen helemaal niet. Maar gelukkig voel ik me nu helemaal thuis. Ik ga graag wandelen met de man des huizes. Ook met het vrouwtje ga ik vaak uit. Er woont ook nog een jongen in huis, maar met hem wil ik liever niet meer wandelen. Ik heb een ongelukje gehad toen ik met hem op stap was, ik was een beetje eigenwijs en sprong tegen een (langzaam) rijdende auto. Mijn pootje was gebroken en ik heb wel zes weken met gips gehinkeld. Gelukkig is nu alles weer goed en kan ik weer rennen als de beste.
Volgens mij zijn mijn nieuwe baasjes blij dat ik er. Ik hoor ze wel eens praten over Lady. Dat was ook een hond met stipjes, net als ik. Ik heb haar niet gekend, want ze is er niet meer. Ze is 13 jaar geworden heb ik gehoord. Mijn baasjes missen haar nog wel, maar gelukkig kan ik ze weer vrolijk maken, dan is het niet zo stil in huis.
Oh ja, er zijn ook nog twee katten. Ze vonden mij niet zo leuk toen ik hier net kwam wonen. Nou ja, ik schonk er maar geen aandacht aan. Maar nu woon ik alweer ruim een half jaar bij mijn nieuwe baasjes. De katten wennen steeds meer aan mij. Ze komen zelfs al even bij mij snuffelen.
Ik vind dat ik best goed luister. Maar een ding leer ik nooit af. Eten pikken van het aanrecht of de tafel. Als daar iets lekkers staat dan moet ik dat gewoon even proeven. Dan moeten ze dat maar opruimen, toch? En ik lig graag op de bank. Dat mag eigenlijk niet, want ik heb een hele grote mand gekregen. Knuffelen mag ik ook graag doen. Ik ben nu al helemaal gewend aan mijn nieuwe thuis en baasjes. Ik denk dat ik hier voor altijd blijf.
Pootje,
Noppes
