
Toen kwam er een heerlijk bed in de kamer en ja hoor daar was ook mijn bazinnetje weer. Het enige leuke hieraan was het bed, maar voor de rest was iedereen niet erg vrolijk. Er werd veel over mij gepraat dat begreep ik wel. Ik mocht toen een weekend mee naar de Ardennen (heerlijk was dat met negen mensen om je te verwennen) Op de terugweg bracht Marko mij bij heel aardige mensen met een hele grote tuin.

Ik ben daar een paar maanden wezen logeren omdat mijn vrouwtje nog niet voor mij kon zorgen.
Nu ben ik alweer een poos in mijn eigen huis. Vrouwtje is nog veel thuis dus veel naar buiten de bossen in. Ik ben dan wel erg smerig als we terug komen want er is altijd wel een hond in het bos die spelen wil. Maar dat vindt ze niet erg.
Ik vind het hier erg fijn. En ik denk dat mijn bazinnetje mij wel lief vindt.
Bazinnetje: Ja, Skamander is niet meer weg te denken uit mijn leven. Het is een schat. En hij lacht. Wat ik wel wist van mijn eerste dalmaat 30 jaar geleden maar door de jaren heen vergeten was.
Dikke poot van Skamander